In binnen- en buitenland wordt de benoeming gezien als een historisch moment, maar ook als een politiek beladen ontwikkeling gezien haar affiliatie met de Nationale Democratische Partij (NDP) en Desi Bouterse die vooral in Nederland en de VS niet de beste reputatie had.

Met uitgebreide berichtgeving in onder meer Nederlandse, Amerikaanse en Britse media, wordt de benoeming van Geerlings-Simons niet alleen gevierd als een doorbraak voor vrouwen in de politiek, maar ook kritisch benaderd vanwege het verleden van haar partij. Nederlandse media besteden opvallend veel aandacht aan het feit dat Suriname, als voormalige kolonie nu een vrouwelijke president krijgt. Tegelijkertijd wordt in onder andere The Guardian gewezen op de politieke erfenis van Desi Bouterse, oprichter van de NDP, voormalig president en veroordeelde in de Decembermoorden van 1982. De Britse krant schrijft: “De partij van Geerlings-Simons werd opgericht door Dési Bouterse, die van 1980 tot 1987 als dictator regeerde, een periode waarin zijn regime werd beschuldigd van het executeren van vijftien politieke tegenstanders.”

De aandacht van de buitenlandse pers beperkt zich echter niet tot het verleden van de NDP. Ook het beleid van het vertrekkende kabinet-Santokhi wordt tegen het licht gehouden. The Guardian merkt op dat de regering de afgelopen jaren te maken kreeg met corruptieschandalen en sociale onrust, mede als gevolg van ingrijpende bezuinigingen onder het IMF-programma. Hoewel de hervormingen bijdroegen aan het herstel van de overheidsfinanciën, veroorzaakten ze hevige protesten in het land.

 Daarnaast tonen met name Amerikaanse media belangstelling voor het buitenlands beleid van Geerlings-Simons. De Messenger-Inquirer wijst op de nauwere banden tussen Suriname en China onder NDP-leiderschap. In 2019 sloot het land zich aan bij het Chinese Belt and Road Initiative, waarmee het zich positioneerde als een strategische partner in Latijns-Amerika.