Het is de erfenis van drie jaar moderne oorlogsvoering. Vogels gebruiken ze nu om nesten van de bouwen. Ze worden opgerold in drones geïnstalleerd en rollen tijdens de vlucht af, omdat ze aan de andere kant verbonden zijn met hun grondstation om geheime data te verzenden. Want gegevensoverdracht via de soms flinterdunne glasvezelkabels zijn immuun voor elektronische storing door de vijand, omdat er geen radioverbinding wordt gebruikt. Dit maakt glasvezeldrones bijzonder resistent tegen elektronische oorlogsvoering. En ze zijn ook ijzersterk.

Alleen, sommige bossen en akkers liggen intussen vol van die kabels. Alsof het spinnenwebben zijn. Het materiaal heeft eeuwen nodig om af te breken. Na verloop van tijd breekt het plastic omhulsel van de kabels af tot microplastics en komen er zeer giftige stoffen zoals PFAS vrij. Deze permanente chemicaliën zijn vrijwel niet biologisch afbreekbaar en kunnen de bodem en het water jarenlang verontreinigen. Maar dat is voor de Oekraïners maar een kleine zorg op dit moment, toch in vergelijking met de Russische vijand die hardnekkig blijft aanvallen. Ze vinden het op dit moment vervelend, omdat soldaten die door de velden trekken er in verstrikt geraken. En de kabels tussen wielen van legertrucks of tractoren draaien.

Toch zijn ze ook nuttig. Of beter, hebben vogels ontdekt dat ze nuttig kunnen zijn. Ze pikken de fijne draden uit de kabels om nesten van te maken. Nesten die binnen twintig jaar wellicht nog altijd in de bomen hangen, want de kabels zijn quasi onverslijtbaar en ijzersterk. Het opruimen na de oorlog zal miljoenen euro’s kosten, zeggen milieuverenigingen. Maar dat geldt evengoed voor kapotgeschoten tanks, neergehaalde drones en de duizenden en duizenden kogelhulzen die tot diep in de grond steken. (De Telegraaf/ @azov.media)