PARAMARIBO – Nola Hatterman (1899-1984), naar wie een van de kunstacademies in Paramaribo is vernoemd, is al meer dan 40 jaar dood.
Hatterman hield van slogans als ‘Een volk spreekt tot de wereld door zijn kunstenaars’ en ‘Geen kunst zonder kunnen.’ Maar hoe word je kunstenaar als er geen kunstonderwijs is? Als zeventigplusser verruilde Hatterman na een lange lespraktijk in Paramaribo de stad voor het landelijke Brokopondo-Centrum. Daar liet ze een huis bouwen en verzorgde ze samen met haar oud-student Stuart Manuel (†) kunstlessen voor de kinderen in de omgeving.
In haar testament gaf ze aan, dat ze haar huis en woonterrein naliet aan de Republiek Suriname ‘… met de wens dat het gebouw werd opengesteld ten behoeve van het publiek ter uitoefening van de schilderkunst en verder voor expositie.’
Toen Ellen de Vries in 2008 haar biografie Nola. Portret van een eigenzinnig kunstenares presenteerde in Brokopondo-Centrum, bleek haar huis in een zeer slechte staat te verkeren. Exposities waren er niet. Kunstonderwijs was er evenmin. De Vries en Hattermans oud-leerling Rinaldo Klas richtten in 2011 de Stichting Nola Hatterman Huis Brokopondo op, kortweg Stichting Nola Brokopondo, met de bedoeling het huis te laten renoveren voor kunst(educatie)doeleinden.
Er waren veel tegenslagen. Ondanks goede bedoelingen, gebeurde er niet veel al die jaren. Vorig jaar pakte de Stichting Nola Brokopondo de draad weer op en op 3 juli werd het bestuur vernieuwd. Samuel Wens treedt aan als nieuwe voorzitter, Kenneth Lazo wordt de nieuwe penningmeester/ secretaris, andere nieuwkomer in het bestuur is Jovanka Eersteling. Rinaldo Klas en Marcel Pinas waren en blijven gewoon bestuurslid.
Verno Pryor en Monique Finkie hebben vanwege andere bezigheden bedankt, maar zijn nog steeds bereid hun diensten ter beschikking te stellen. Oud-bestuurslid Lilièn Hilaire is toegetreden tot de Raad van Advies, waarin ook Ellen de Vries zitting heeft.
De eerste activiteit van de stichting vindt plaats op 12 augustus: de geboortedag van Nola Hatterman. Op die dag – ze verklapte nooit haar leeftijd – zette ze altijd activiteiten op touw. Die traditie zet de stichting voort door het organiseren van een kunstevenement voor de basissschoolleerlingen van Brokopondo-Centrum.